Ο διωγμός της ανθρώπινης ποιότητας

του Γιώργου Αργυρόπουλου

Η ανθρώπινη υπόσταση στην εποχή μας έχει καταλήξει να μη γίνεται αποδεκτή. Η παγκοσμιοποίηση θεωρείται από πολλούς ως μια πραγματική ευκαιρία για ανάπτυξη και επίτευξη συνθηκών διαβίωσης υψηλότερου επιπέδου σε ολόκληρο τον κόσμο. Όμως απαιτεί μία ομογενοποίηση υπό μία κυρίαρχη πολιτισμικά κουλτούρα που αγνοεί τις τοπικές ιδιομορφίες. Η πολιτισμική και γλωσσική ποικιλομορφία παραμένουν τα ουσιαστικά στοιχεία της ολοκληρωμένης ανθρώπινης υπόστασης.

Αρχικά η τεχνολογία οδηγεί σε υποβοήθηση του ανθρώπου σε λειτουργίες που αναλογικά δε θα μπορούσε να τις διεκπεραιώσει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η εφαρμογή των καινοτομιών της τεχνολογίας και πολύ περισσότερο αυτών που είναι βέβαιο ότι θα επιφέρουν βαθύτατες τομές στο κοινωνικό γίγνεσθαι δεν είναι δυνατό να έχει κριτήριο άλλο εκτός από τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν οι καινοτομίες να απαξιώνουν την ανθρώπινη υπόσταση και να εξανδραποδίζουν τον άνθρωπο στην τεχνολογία και στους άγριους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς. Τα τεχνολογικά επιτεύγματα που συνίστανται στη δημιουργία υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων που χρησιμοποιούνται σε πολέμους στις μέρες μας ουσιαστικά εξοβελίζουν την ανθρώπινη υπόσταση. Η πολεμική βιομηχανία αποθεώνεται οικονομικά όταν οι συρράξεις αναγκάζουν κράτη ή ομάδες να δαπανήσουν υπέρογκα ποσά για τον εξοπλισμό τους. Η ανθρώπινη ποιότητα στο αξιολογικό κριτήριο αυτής της «εμπορικής σχέσης» υποβιβάζεται ως ένα ακόμα αγαθό προς πώληση που θα επιφέρει το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα: δηλαδή τον αφανισμό της.

Πρόκειται ξεκάθαρα για μία μη-ύπαρξη. Η ύπαρξη σε διακινδύνευση οδηγεί σε μη-ύπαρξη. Μετά όμως την καταστροφή υπάρχει και ο ξεριζωμός. Η ανθρώπινη ποιότητα υπό διωγμό. Ακόμα και αν κατάφερε να επιζήσει κάποιος θα οδηγηθεί στην προσφυγιά γιατί αυτό προκαλεί ο πόλεμος. Ο σύγχρονος ξεριζωμός από τη γη της Συρίας και οι χιλιάδες που φθάνουν στα ευρωπαϊκά εδάφη- ελέω περισσότερων ευκαιριών και καλύτερης προοπτικής- με πρώτη απόβαση στην Ελλάδα δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος που υπάρχει παγκόσμια. Το ζωτικότερο του ανθρώπου, η ίδια του η υπόσταση δεν «κατοχυρώνεται» στις εξαιρετικές αυτές συνθήκες βίαιης μετακίνησης πληθυσμών αλλά «μπαίνει στο κάδρο» ως ένας ευσεβής πόθος. Όμως δεν εκπληρώνεται αφού οι κακουχίες έχουν τραγικά αποτελέσματα. Εκατοντάδες πνιγμών στο Αιγαίο ή θανάτων κατά τη διαδρομή από τη Συρία μέχρι την Τουρκία.

Ακόμα, η θέση της γυναίκας στη σύγχρονη εποχή διαταράσσει την ισορροπία στην ίση απόλαυση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και από τα δύο φύλα. Θύμα θρησκευτικού φανατισμού, θύμα εκμετάλλευσης διεθνών εγκληματικών δικτύων, θύμα της ανεργίας, της κοινωνικής περιθωριοποίησης, η γυναικεία αξιοπρέπεια υφίσταται με τον σκληρότερο τρόπο τις συμπεριφορές ενός κόσμου που θίγει συνολικά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και υπόσταση το ίδιο βάναυσα, αν και με άλλους τρόπους, στις χώρες του τρίτου κόσμου, στις ανεπτυγμένες χώρες, τις ίδιες τις χώρες της Ε.Ε.

Τέλος, δέον αναφερθεί ότι είναι εγκληματικό ζητήματα που αφορούν την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση, τη ζωή και το θάνατο, να γίνονται αντικείμενο εμπορευματοποίησης πέρα από κάθε κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο. Η ανθρώπινη ποιότητα υφίσταται την «οικονομική αποτίμησή» της στο σύγχρονο παγκόσμιο περιβάλλον με ένταση που συνεχώς εκπλήσσει. Υπενθυμίζω, καταλήγοντας, τη σκέψη ενός μεγάλου Γάλλου φιλοσόφου, του Μονταίν που εμπεριέχει όλους τους παραπάνω προβληματισμούς: «Κάθε άνθρωπος φέρει μέσα του ολόκληρη την ανθρώπινη υπόσταση».

huffingtonpost