ΙΜΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ: Γιατί φθάσαμε στο διασυρμό

του Λάμπρου Τζούμη

Έχουν περάσει 20 χρόνια από την κρίση των Ιμίων και όπως είναι φυσικό τέτοιες μέρες έρχονται στο μυαλό μας μνήμες από τον απαράδεκτο τρόπο χειρισμού, σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο και την τραγική κατάληξη που είχε. Το κυρίαρχο στοιχείο που προέκυψε από την κρίση ήταν το έντονο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης και η πίκρα για τα παλληκάρια που χάθηκαν στα νερά του Αιγαίου (Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος και Έκτορας Γιαλοψός). Λίγες μέρες μετά, στις 4 Φεβ. 1996, ο καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς με άρθρο του στην εφημερίδα “Καθημερινή”, σκιαγραφώντας την τακτική και τη νοοτροπία του Έλληνα, έγραψε : «Το δικό μας κράτος τρέμει μπροστά στους χουλιγκάνους καταληψίες του Πολυτεχνείου, πού να βρει ανάστημα για να το υψώσει απέναντι στην ευφυέστατη στρατηγική των Τούρκων;…

Αν χαθεί η Τουρκία, ακολουθούν το Αιγαίο & Θράκη

του Μιχάλη Ιγνατίου

Κάνει λάθος ο κ. Αναστασιάδης που συνεχίζει να εμπιστεύεται τον κατοχικό ηγέτη και στο τέλος αυτός θα το πληρώσει και όχι ο Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος εκφράζει με ακρίβεια τις θέσεις της κατοχικής δύναμης και του Ταγίπ Ερντογάν, και δεν πρόκειται ούτε να τις αλλάξει, ως νόμιζε ο Πρόεδρος της Κύπρου, ούτε και να υποχωρήσει. Αντίθετα, θα επιδιώξει να κερδίσει σε όλα τα επίπεδα και να πάρει το μάξιμουμ των απαράδεκτων απαιτήσεων του στο διαπραγματευτικό τραπέζι.

Η Ελλάδα των 2 νομισμάτων - Πως τα capital control επιδρούν στο ελληνικό ευρώ

του Γιάννη Βαρουφάκη

Φανταστείτε το παράδειγμα ενός καταθέτη στην Αριζόνα, ο οποίος επιτρέπεται να κάνει ανάληψη μόνο μικρών χρηματικών ποσών κάθε βδομάδα και αντιμετωπίζει περιορισμούς σχετικά με το πόσα χρήματα θα μπορούσε να τραβήξει σε τραπεζικό λογαριασμό στην Καλιφόρνια.

Οι εν λόγω έλεγχοι κεφαλαίων, αν ποτέ έρθουν, θα σημάνουν το τέλος του δολαρίου ως ένα ενιαίου νομίσματος, διότι τα εν λόγω capital controls είναι εντελώς ασύμβατα με μια νομισματική ένωση.

Φορολογικό και ασφαλιστικό, αυτές οι μάστιγες

του Παναγιώτη Ψυχογυιού

Με την λέξη μάστιγα ορίζουμε μια κοινωνική πληγή που χρονίζει και δημιουργεί διαχρονικά προβλήματα σε μια κοινωνία. Το φορολογικό καθεστώς και το ασφαλιστικό σύστημα είναι ίσως η πληγή που τυραννά το ελληνικό κράτος από καταβολής του.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 και ότι αυτή συνεπάγεται είναι συνήθως η αρχή για κάθε κουβέντα στις μέρες μας. Η έλλειψη ρευστότητας και η αδυναμία του χρηματοπιστωτικού συστήματος με ότι συνέπειες είχε στην πραγματική οικονομία των χωρών οδήγησαν πολλές χώρες στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης. Τα αντανακλαστικά και οι κρατικές δομές καθώς και τα μέτρα που ελήφθησαν στη συνέχεια αποσόβησαν όσο μπορούσαν μια γενικευμένη κρίση. Πολλές απ αυτές τις χώρες ήδη ακολουθούν πορεία ανάπτυξης. Εξειδικεύοντας στην ελληνική οικονομία γίνεται εμφανές ότι η αδυναμία διαχείρισης και εκσυγχρονισμού των κρατικών δομών συνέτεινε τα τελευταία πέντε χρόνια στην επιδείνωση της κρίσης. Ο πολίτης δεν εμπιστεύεται καμία πολιτική εξουσία και κοινωνική ή κρατική δομή. Η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στο κράτος και στις δομές του δημιουργεί διαδραστικά προβλήματα.

Υπάρχουν άνθρωποι

της Κόυλλας Κλατσιά

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας συναναστρεφόμαστε με διαφορετικές ανθρώπινες οντότητες, οι οποίες στιγματίζουν είτε θετικά είτε αρνητικά τη ζωή μας. Δημιουργούνται σχέσεις φιλικές, αδερφικές, ερωτικές, σχέσεις μίσους, σχέσεις φθόνου. 

Οι σχέσεις αυτές εναρμονίζονται με την άποψη του Αριστοτέλη ότι  ο άνθρωπος εκ φύσεως είναι «κοινωνικό όν».  Μάλιστα στις μέρες μας πλέον είναι και επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η συναναστροφή με άλλες ανθρώπινες προσωπικότητες είναι αδήριτη ανάγκη του ανθρώπου.

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι δίπλα μας μια ολόκληρη ζωή και δίνουν όλο τους το είναι για να είμαστε ευτυχισμένοι, αψηφώντας τον κίνδυνο και αφήνοντας στο περιθώριο τα δικά τους θέλω. Αυτοί είναι που μας προσφέρουν απλόχερα και ανιδιοτελώς την αγάπη τους. Φίλοι που ενσαρκώνουν το ιδεώδες του πραγματικού φίλου και που όσοι τους έχουμε στη ζωή μας είμαστε πάρα πολύ τυχεροί.