Ο πόλεμος του πετρελαίου

του Δημοσθένη Δαββέτα

H πρόσφατη παγκοσμίως πτώση της τιμής του πετρελαίου έχει διπλή επίδραση: θετική ως προς τον Δυτικό καταναλωτή και προειδοποιητικά αρνητική ως προς τις αυταρχικές κυβερνήσεις των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, των οποίων η επιβίωση στηρίζεται στον μαύρο χρυσό, από το 1973 ως σήμερα. Γιατί αυτές οι τελευταίες θέλουν να ισορροπούν με το έτοιμο για έκρηξη από καιρό λαϊκό κίνημα αγανάκτησης που έχουν στο εσωτερικό τους, χάρις στην εξαγωγική ικανότητα τους στο πετρέλαιο. Η πτώση του γύρω στο 25% δεν είναι ακόμη καταστροφή.
Άπλα φέρνει την τιμή σ’ αυτήν που ήταν το 2010. Βέβαια πολλοί μιλούν για μόνιμη πια πτώση της αξίας του βαρελιού από το 110 η 120 δολάρια που ήταν στα 80 σήμερα, όπως και να χει όμως το ίδιο το γεγονός της μείωσης της πετρελαϊκής τιμής πρέπει ν’ αναλυθεί. 

Οι Σαουδάραβες που λόγω της υπερπαραγωγής του καθορίζουν την πολιτική του Opep, και που είναι οι πρώτοι εξαγωγής πετρελαίου προς τις ΗΠΑ , αρχίζουν πια να ανησυχούν σοβαρά λόγω του σχιστόλιθου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κι αυτό γιατί μέσα από αυτή την τεχνική που οι αμερικανοί καλλιεργούν με σύγχρονη τεχνολογία μπορούν σύντομα να αυτό-παραγάγουν τις ενεργειακές τους ανάγκες κι έτσι να ανεξαρτητοποιηθούν από τις χώρες του Περσικού κόλπου και να γίνουν αυτές η πρώτη παραγωγική ενεργειακή δύναμη παγκοσμίως. Μένοντας λοιπόν σταθερά στα 80 δολάρια το βαρέλι, η Σαουδική Αραβία προσπαθεί να μην χάσει τον έλεγχο, και να κερδίσει χρόνο καθυστερώντας την στιγμή που δεν θα είναι πια οι κυρίαρχοι στο ενεργειακό παιχνίδι.

Αυτού του είδους ο πόλεμος τιμών πετρελαίου ανησυχεί με τη σειρά του Ρωσσία, Αλγερία, Βενεζουέλα, Ιράκ η και Ιράν, των οποίων το budget εξαρτάται από τις ισορροπίες των υδρογονανθράκων για να ηρεμήσουν τις ισορροπίες των λαών. Έτσι επιβάλουν και την αυταρχικότητα τους. Παραδείγματος χάρη η Σαουδική Αραβία γλίτωσε την επαναστατική άνοιξη το 2011 χάρη στην πετρελαϊκή της δύναμη και της επέτρεψε να δώσει στους ηγέτες 130 δις δολάρια για τις ανάγκες τους. Η απειλή όμως παραμένει κι οι τζιχαντιστές σουνίτες σ’ Ιράκ και Συρία συνεχίζουν να ανησυχούν το Ριάντ.

Αν όμως ακόμη η Σαουδική Αραβία αντέχει προς το παρόν , χώρες όπως Ιράν και Ρωσσία απειλούνται από μια γρήγορη πτώση της τιμής. Ειδικά στο Ιράν μπορεί και να δεχτεί συμβιβασμό στα πυρηνικά λόγω της κρίσης. Η Ρωσσία είναι επίσης ευαίσθητη. Ήταν η πετρελαϊκή πτώση τιμών που εισέβαλε στην πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και το ίδιο το 2000 η άνοδος που βοήθησε τον Πούτιν να κυριαρχήσει με τον Γέλτσιν. Για να ισορροπήσει το budget της η Ρωσσία χρειάζεται 90 δολάρια το βαρέλι, λένε οι ειδικοί. Κι η μείωση απειλεί. Ο νέος πόλεμος αρχίζει χάρη στην εκμετάλλευση του αερίου του σχιστόλιθου από τις ΗΠΑ. Μπορεί έτσι να γίνει όπλο των δυτικών δημοκρατιών και να γίνει έτσι και η αιτία πτώσης των αυταρχικών καθεστώτων.

πηγή